Δίπλα μας είναι όλα.
Μπαίνω βιαστικά στο ραδιόφωνο του Σκάι για να αλλάξω σκέψεις και πέφτω πάνω στην συνέντευξη του GAP: «..πονάω θλίβομαι..Πονάει; χαμογελάω..»(συνέχεια)
Η εποχή της Αναξιοπιστίας.
«Κι έτσι πλησίστιοι ταξιδέψαμε, πετώντας σα να ΄τανε περιττό και άχρηστο φορτίο τις κοινωνικές αξίες, τις ιδέες και τις ιδεολογίες. Χωρίς πηδάλιο, αφήσαμε τον ούριο άνεμο του ανεξήγητου ευδαιμονισμού να μας πάει…(συνέχεια)»
